W dzisiejszych czasach coraz częstszym problemem, który dotyka społeczeństwo jest wypalenie zawodowe. Czym się charakteryzuje oraz jak je rozpoznać? Odpowiedzi znajdą się poniżej.

Termin ten został wprowadzony przez amerykańskiego psychologa  – Herberta Freudenbergera w 1978 roku.

Na początku uważano,  że jest to zespół, który najczęściej dotyka osoby pracujące w „służbie innym ludziom” np. nauczycieli, psychologów, lekarzy, pielęgniarek, ratowników, strażaków. Obecnie uważa się, że może dotknąć każdego.

Na syndrom letargu zawodowego składają się trzy elementy: wyczerpanie emocjonalne, poczucie depersonalizacji i obniżenie oceny własnych dokonań.
Emocjonalne wyczerpanie to uczucie pustki i odpływu sił po nadmiernym wysiłku spowodowanym wymaganiami, jakie stawiała przed pracownikiem praca bądź on sam. Poczucie przeciążenia pracą, pesymizm, poczucie winy, napięcie psychofizyczne, zmęczenie, ból głowy, bezsenność, Poczucie depersonalizacji to inaczej poczucie bezduszności, obniżenie wrażliwości na innych, cynizm, obojętność, dystans czy obwinianie klientów za niepowodzenia w pracy, kolokwialnie mówiąc: „znieczulica”. Obniżenie oceny własnych dokonań ukazuje się poczuciem marnowania czasu i wysiłku na swoim stanowisku pracy.

Każda jednostka może przeżywać wypalenie na swój indywidualny sposób. Można łatwo je pomylić z uczuciem zmęczenia.

Wykonując interesującą pracę, w którą człowiek bardzo się angażuje, czerpie z niej wiele radości. Czuje się doceniony przez szefa, poświęca się, żeby dobrze ją wykonywać. Bardzo często odbywa się to kosztem prywatnego życia i brakiem czasu na wypoczynek. Przemęczony nie może spać, co wpływa na jego mniejszą wydajność. Obniża się jego nastrój, staje się nerwowy, nierzadko wpada w depresję. Nie jest w stanie podołać dotychczasowym obowiązkom. Taki stan ma ogromny wpływ na codzienne życie. Osoba wypalona zawodowo czuje niechęć w stosunku do wszystkiego, co wiąże się z pracą, co przekłada się na pogarszające się relacje z najbliższymi i otoczeniem.

Kluczowym elementem leczenia wypalenia zawodowego jest odcięcie się od toksycznego miejsca pracy. Warto też udać się na konsultację z psychoterapeutą, który w odpowiedni sposób pomoże znaleźć nam „złoty środek”. Odpoczynek i zachowanie równowagi pomiędzy pracą, a życiem prywatnym jest podstawowym antidotum, aby ustrzec się przed wypaleniem.

Źródło:

Maslach, K., Leiter, M. (2011). Prawda o wypaleniu zawodowym co robić ze stresem w organizacji. Warszawa: PWN